31 Juli 2011, eindverslag

Hoi luitjes!

Daar zijn we weer. Het wordt dan ook tijd om een soort eindoordeel over de trip te geven. Doe ik in dit aparte bericht zodat het overzichtelijk blijft.
Hoe we het hadden? Grandioos! Dit is echt een trip zoals je misschien maar 1 of 2 keer in je leven gaat maken. Uiteraard hopen we zeker nog een keer te gaan, die belofte heb ik mijzelf zeker gemaakt, maar ook Wanda wil nog wel een keer terug? Waarom? Lees mee.....

Vliegen

We zijn met Air Berlin gevlogen. Dat was voor mij de eerste keer, Wanda had al eerder met een grotere maatschappij gevlogen. Aan boord is de service best goed te noemen. eten is goed, drinken meer als voldoende. Zelfs een wijntje of biertje op de terugweg, lekker! Maar de zit is behoorlijk.... eh ja, hoe zal ik 't zeggen? Niks. Voor grote mannen zoals ik dat ben is een normale stoel bijna niet te doen, zeker niet als je er 11 uur in bivakkeren moet. De heenweg was een vrij nieuwe Airbus waarvan ik het idee had dat die iets meer ruimte had dan het oudere exemplaar op de terugweg. Maar dat kan ik niet met zekerheid zeggen. Inmiddels heb ik van een collega begrepen dat het bij KLM niet veel beter is. Voor een evt volgende keer zou dit punt voor mij persoonlijk meer aandacht krijgen. Dan maar duurder, maar 10 centimeter meer zou een wereld van verschil zijn in het zitten. Geen Air Berlin meer voor deze lange vluchten.
Toch krijgt Air Berlin van ons een 7,5 over het geheel genomen.

Hotel

We hadden het Holiday Inn geboekt dicht bij de luchthaven van LA. Tja, dat ziet er best goed uit, en als je op de kamer komt vallen de 2 grote twin bedden direct op. De aankleding was best mooi te noemen, grote tv, koffieapparaatje, etc. Alleen bleek later het sanitair toch wat minder te zijn. Wel schoon, zeker dat maar bij de dames op de kamer deed de wc het niet.... da's minder. De bedden lagen prima, het wakker worden 's nachts lag meer aan de lange dag er voor van het vliegen dan aan het bed zelf.
Als je kijkt wat het hotel gekost heeft (28 dollar per nacht per persoon) mag je daar verder niets van zeggen. Het is maar 1 nacht, zou je er langer moeten vertoeven zou ik zeker een beter hotel nemen.
Hotel krijgt als eindcijfer dan ook een 7.

Camper

Die hadden we via reisburo Globe geboekt. Cruise America is de eerste in de gids daar dus die is het geworden. Naderhand blijkt er dus een samenwerking tussen die 2 te zijn. Vandaar dat deze als eerste ook aangeboden wordt. Hoewel wij denken dat deze ook de goedkoopste is van allemaal die in de gids staan is het niet de beste, dat hebben we onderweg wel gezien. De camper die wij hadden was brandnieuw, desondanks vonden we de afwerking van het geheel toch wat minnetjes. Een koelkastdeur met een vergrendeling die losspringt onder het rijden (heel apart om 4 liter water over de vloer op je af te zien komen.... net een bom!), elk raam dat er in zit dat rammelt onder het rijden, de te kleine keuken in de zin dat er bijna geen werkblad in zit, kortom alles is mager. Voor een trip als deze natuurlijk voldoende om mee te gaan maar onderweg bleek toch dat de concurrenten toch veel beter en luxer zijn afgewerkt en een completer pakket aan spullen hebben. Uiteraard zal dat zijn weerslag hebben op de prijs. Verhuurders als El Monte en Road Bear waren gewoon bij boeken al duurder. Maar dat zou ik een volgende keer beter uitgezocht en tegen elkaar afgezet willen zien. Ook de pannen in de camper zijn nieuw, maar bijna allemaal zonder geïsoleerde handvatten. Als je dat thuis wel gewend bent om zo een steel van een pan te pakken kom je hier toch voor verrassingen te staan. Zijn allemaal kleine dingen maar dat kan best beter voor de centen die je voor dit geheel betaald.
Maar over het geheel heeft de camper ons gebracht waar we wilden, en heeft het ook veilig en goed gedaan. Het onderstel is een Ford F350 met een krachtige 8-cilinder en voldoende vermogen. Het geheel is wat slapjes afgeveerd vanwege de grote bak die op het onderstel staat. Had iets stugger en strakker gemogen.
Camper krijgt van ons een 7,5.

Reisburo

Zouden we het weer zo doen, boeken via een reisburo? Ja, zeker. Ofschoon er wel wat kleine dingetjes fout zijn gegaan vonden wij de service van zo'n reisburo meer dan goed. Je hoeft nergens zelf achteraan te zitten als er iets is. Ook bij evt calamiteiten vinden wij het een fijner gevoel dat je op datzelfde reisburo terug kunt vallen en hun steun en expertise bij de hand hebt. Toen dochterlief plots met een baby zat hebben de dames van het reisburo hun uiterste best gedaan alles uit te zoeken wat het zou kosten en wat mogelijk was als we de kleine mee zouden nemen. Niets dan goeds op dit vlak.
Prijs; ik denk dat als we de tickets zelf hadden geboekt en de reis we per definitie niet goedkoper uit waren geweest (de vliegreis was wel via Globe geboekt, maar niet als pakket met de camper samen. Apart bij Air Berlin dus). De vliegprijzen heb ik strak gevolgd en die werden niet veel goedkoper vanaf het punt dat wij geboekt hadden (eind December 2010). Van alle mensen die ik las (op bv het AllesAmerika forum) die goedkopere tickets hadden waren het ook bijna allemaal indirecte vluchten, dus met een extra overstap van tussen de 2 en 5 uur..... Dan ben je misschien minder geld aan een ticket kwijt maar overstappen? No way! Wij zeker niet. Dan kom je aan rond de 16 a 17 uur aan vliegtijd en da's ons teveel. Dan maar iets duurdere tickets.
Wat er mis ging? Het babymandje was voor de heenreis niet gereserveerd. Waar dat fout is gegaan laten we in het midden maar het is bij Air Berlin in ieder geval niet aangekomen. Wel goed geregeld op de luchthaven van Düsseldorf met het inchecken. Hulde dus! Ook wel doorgegeven en niet geregeld was het dieet voor onze dochter. Hoewel zij aangeven dat wel te doen was er aan boord helemaal niets bekend over dit gegeven. Vind ik een slechte zaak, als je zegt die service aan te bieden moet je dat ook doen. Anders hadden we zelf misschien iets kunnen regelen.
Reisburo algemeen krijgt een 8,5 van ons.

De Trip

Die had ik zelf geregeld en die krijgt natuurlijk een 10......! Alle gekheid, natuurlijk niet. Allang van te voren hadden we uitgezocht wat we nu precies wilden zien. Maar dat is niet eenvoudig als je 15 volle dagen reistijd tot je beschikking hebt. Vast stond dat we zeker de Grand Canyon wilden zien. Ook Sedona was ons verteld moest je gezien hebben. Achteraf klopt dat helemaal want laatstgenoemde is bijna net zo mooi als de eerste!

Ook San Francisco en highway 1 waren een must dus ook die kwamen er in. Verder 2 bekenden ingepland en een trip naar het spoorwegmuseum in Sacramento moest er ook in. In eerste instantie had ik ook Monument Valley, Bryce en Zion ingepland. Maar omwille van de klein die er bij kwam heb ik dat maar geschrapt, dat gaf net wat meer rust in de reis. In plaats daarvan kon ik 's middags al aankomen in SF en daar de 2 daaropvolgende dagen blijven.

De trip heeft helemaal gebracht wat wij, maar ook ik persoonlijk er van had(den) verwacht. Je weet haast niet wat er komt simpelweg omdat je er nog nooit geweest bent. Amerika is zo groot dat je er 25 keer heen kunt gaan en nooit hetzelfde hoeft te zien...... dus om zo een eerste trip te vullen is best moeilijk. Ook het feit dat wij niet echt van die wandelaars zijn en de kleine meid bij ons hadden maakte dat we op de specifieke plekken minder tijd nodig hadden vanwege het feit dat je bepaalde dingen toch niet doen kunt. Als we met zijn 2'en zouden zijn geweest is dat een heel ander verhaal. Maar dat waren we niet.

Prachtig, geweldig en we zouden het zo weer doen. Het is een smak geld waar je hard voor moet werken maar dan heb je ook wat. Een prachtig land met schitterende natuur, fijne en vriendelijke mensen, beleefd autoverkeer, nee ik heb het er prima gehad en voelde mij er direct vanaf het eerste moment helemaal thuis. Ik was ook een beetje weemoedig en, ja hoe zeg je dat, bijna verdrietig dat ik weer weg moest.... Het is er zo mooi, dat moet je zelf gezien hebben om dat te kunnen bevestigen. Persoonlijk denk ik dat, als je eenmaal met dit Amerika virus besmet bent, je daar nooit meer vanaf komt! Een droomwens is in ieder geval uitgekomen!

Op hobbymatig vlak ben ik ook niets tekort gekomen dankzij het geduld van vrouwlief..... Treintjes heb je genoeg gezien, zei ze na afloop. Tja, gelijk had ze. Ik ben blij dat ze mij de kans gegeven heeft!

Cijfer voor de trip? Toch maar een 10? Doe maar een 9 want ik had sommige kleine dingetjes misschien anders moeten inplannen. Maar dat heeft ook te maken met de onbekendheid want je weet bijna niet wat te verwachten.

Dus; tripcijfer? Een dikke 9!

Campings

Over de hele trip hebben we hoofdzakelijk gebruik gemaakt van Koa campings. Koa staat voor Kampground of America. Die voldoen allemaal aan een bepaalde standaard die vooraf vastgelegd is en waarop ook steekproefgewijs op gecontroleerd wordt. Op volgorde gehad (schuin zijn de niet-Koa's):

- Barstow (2N); prima, goed sanitair, mooie plekken. Cijfer 8. Wifi: 7.

- Kingman (1N): gelijk, ook mooie camping. Cijfer 8. Wifi: 7.

- Black Canyon (1N); Mooie plek, sanitair echter een ramp. Zo erg dat niemand zich er wilde douchen, zo smerig. Cijfer 4. Wifi: 7.

- Circle Pines (2N); Mooi en goed. Degelijk, schoon, mooie plekken, prima voorzieningen. Cijfer 9. Wifi: 8.

- Las Vegas (1N); Asfalt, ruime plek, prima zwembad, goeie voorzieningen, dicht bij de strip. Cijfer 8. Wifi: 0 (deed niet).

- June Lake (1N); non-koa, klein, simpel, mooi gelegen. Cijfer 7. Wifi: geen.

- Sonora (1N): prima kleine campground non-koa, prima voorzieningen. Cijfer 8. Wifi: 9,5. (Supersnel)

- Sacramento (1N): Prima, mooie plekken, goeie voorzieningen. Cijfer 8. Wifi: 7.

- San Francisco (2N): Duur, te kleine plekken, Sanitair niet geweldig. Cijfer: 5,5. Wifi: 7.

- Santa Cruz (1N): Prima, sanitair minder, voorzieningen goed. Cijfer 7. Wifi: 2, deed 't amper.

- Salinas Monterey (1N): Goed, asfalt, sanitair goed. Cijfer 7,5. Wifi: 7.

- Pismo Beach (1N): Prima, kleine plekken, goed sanitair. Cijfer 7,5. Wifi 7.

- Bakersfield (River Run RV park) (1N): prima, goed, voorzieningen prima. Cijfer 8,5. Wifi 8,5.

- Barstow; zie eerste nacht.

Er zaten goeie bij maar ook mindere. Och, het blijft camperen dus moet je wel eens concessies doen. Alleen vind ik dat, als je iets beloofd en aanbied, dat er ook moet zijn en werken. En dat is dus niet altijd zo. Het internet in Amerika staat op een heel ander niveau dan hier en werkt gewoon niet altijd even goed. Ook hebben campings hun wifi netwerk daar vaak uitbesteed aan externe bedrijven. En dat is dus ook niet altijd wat. Het beste internet hadden we in Sonora en Bakersfield waar het zonder wachtwoord als een speer liep.

Eindconclusie

Een trip om nooit meer te vergeten....... en als de mogelijkheid er is zullen we zeker een keer teruggaan. Gekscherend heb ik al voorgesteld om over 3 jaar, als we beide 50 zijn/worden) er met zijn tweeën heen te gaan. Misschien met een campertje (zo'n kleine) of toch met de motor? Zou ik ook nog wel eens willen. Ook de oostkust wil ik wel eens bekijken. Tja, wensen moet een mens houden, nietwaar?

Ik sluit af. Het was ons een waar genoegen dat zo velen met ons mee gereisd zijn. Mijn zuster zei na thuiskomst:"wat moet ik nou na het opstaan 's morgens? Ik was zo gewend aan jullie verslag!". Nou zus, dat wordt dan afkikken want voorlopig zit het er niet meer in..... eerst weer sparen!

Allemaal nogmaals bedankt!!!!!

Groetjes van Ronald, Wanda, Shannon, Kilian en Layla Halma.

26 Juli 2011

Hoi luitjes,

Ik ben de laatste dingetjes nog even op een rij aan het zetten en zal dan eind van de week een soort eindverslag maken over de trip en alles daar omheen.

Later!

Greetz, fam Halma.

21/22 Juli 2011

Hallo luitjes,

Daar zijn we dan weer.  Camper wordt vandaag ingeleverd en dan naar huis. Helaas, maar het is ook goed zo. Een prima vakantie die we voorlopig niet meer zullen maken maar zeker niet zullen vergeten. Er valt veel na te genieten! Ik combineer de 2 dagen maar omdat het eigenlijk 1 lange dag voor ons is.

Vanmorgen vroeg uit de veren, 7 uur om precies te zijn. Er moet nog veel gedaan worden. De tassen zijn gisteravond al ingepakt en voorzien van een TSA slotje maar zoals op elke vakantie moet er natuurlijk in een aantal tassen nog wat ingepakt worden wat we gisteravond vergeten zijn.... zucht. Ook moet de camper schoon ingeleverd worden dus dat doen we direct na een uitgebreid ontbijt samen. Alle tanks moeten schoon en leeg dus daar hou ik me met Kilian eerst mee bezig. Niet schoon/leeg betekend een boete bij inleveren en dat willen we niet. De schoonwater tank was toen ik hem ophaalde niet leeg maar ik laat alles via de wasbak weglopen. Dat duurt even (zo'n 20 minuten) maar goed, het moet maar.

Rond 10.00 zijn we dan ook klaar om te gaan. Ik tank op de camping nog even propaan (voor het koken en de koelkast als je rijdt) en we gaan richting LA:

Een eindje de highway op zie je dit bord:

Bakersfield kwamen we vandaan dus we gaan de an Bernardino kant maar op. Een mooie snelweg die door de bergen achter LA loopt. We moeten nog een eindje:

Wederom lange, rechte stukken door een woestijnachtige omgeving:

Waarbij je van alles tegenkomt. Preuts zijn ze wel, die Ammi's. Met alcohol of anders op straat is een doodzonde, maar een goeie show kunnen ze wel houden!:

We gaan over Cajon pass (spreek uit Ke-Hoen), een prachtig stukje weg:

We volgen braaf de borden en aanwijzingen van de tomtom. Een uiterst nuttige aankoop, zonder was het allemaal een veel groter gezoek geworden met kaarten e.d. Dit werkt uitstekend, wijzigingen in je route geef je direct in en voila; hij of zij brengt je er direct naar toe:

Nee hoor, die 100 dollar is prima besteed!

De fog neemt toe boven LA. Je kunt hier niet zo ver kijken als buitenaf, het is veel heiiger:

Als we op een gegeven moment voor een stoplicht staan staat er een typisch Amerikaans politiebusje naast ons. En ja hoor, als we goed kijken zit het helemaal vol!! Wel een leuk gezicht, normaal zie je dit alleen in Amerikaanse tv series en nu sta je er naast:

Mooi op tijd zijn we vlakbij de verhuurlocatie. Ik had volgetankt en berekend dat we op halfvol uit zouden komen. Da's precies wat hij moet zijn want zo kregen we hem ook mee. Echter ben ik er toch wat onderdoor geschoten en moet er nog voor een goeie 35 dollar in. Als ik sta te tanken zie ik 2 zwervers met een winkelkar staan. We hebben nog wat eten en drinken over dus na het tanken lopen we er heen en leggen het bij de man in de kar links in het "kinder"gedeelte. Blij als hij is krijgen we diverse "gracias" naar ons toe. Och, zo hebben we toch nog wat nuttigs gedaan, toch? Anders moet je het weggooien en da's ook zonde. Deze man heeft er nog wat aan:

Het laatste stoplicht voor Cruise America. Bah, ik wil 'm helemaal niet terugbrengen..... krijg er net schik in!:

Tada! We zijn er:

Ik zet de camper neer en we halen onze spullen er uit. Je moet even je beurt afwachten en ik maak een praatje met de man voor mij. Ook een Nederlander en met hem zijn ze wat drukker als normaal. Hij heeft zijn spiegel er af gereden en in Las Vegas hebben ze er voor hem een nieuwe opgezet. Maar in plaats van de 300 dollar die dat kost van zijn voorschot/borg af te halen hebben ze het er bij op gezet... kijk, dat is handel! Met meer borg terugkomen dan dat je betaald hebt! Na een 20 minuten is het toch geklaard en zijn wij aan de beurt. Als ik de andere campers bekijk hebben wij 'm wel heel netjes ingeleverd, zelfs de buitenkant hebben we nog schoongemaakt. Als beloning brengt hij ons 2 uur generatorkosten minder in rekening. Leuk toch?

Binnen wordt ales netjes verrekend en krijg ik op 3,5 dollar (1 uurtje generator) na mijn borg netjes terug. Ook belt hij nog even voor een shuttletaxi naar de airport, dat zit tenslotte bij de earlybird aanbieding bij.

Samengevat is alles netjes geregeld bij Cruise America. Complimenten daarvoor!

Nog even met familie:

En de chef:

Ik heb er 2,5 opperbeste weken in vertoefd en kan het iedereen aanraden. Het zijn kwalitatief niet de best uitgevoerde en uitgeruste campers maar ze doen wat ze doen moeten; je door de States brengen. Het verbruik van zoiets schommelt tussen 1:3 en 1:4, dat moet ik nog even rustig narekenen. Maar het neigt meer naar de 1:4.

Omdat we toch moeten wachten op de shuttle kan ik nu wel vermelden wat er nu niet helemaal goed ging bij het ophalen van de camper. U herinnert het zich nog in het verslag van 5 Juli:

Daarna gauw de camper opgehaald en gaan rijden. Het ging allemaal redelijk snel maar uiteraard ging er toch iets mis. Wat zal ik na de trip nog wel melden.... 

Toen we 't ding ophaalden stonden we netjes voor de balie te wachten en onze voorgangers te bekijken. En toen ik op de balie keek stokte mijn adem..... een rijbewijs! Verdorie, ik had mijn portomonee thuisgelaten omdat ik alleen de CreditCard en bankpas nodig had, en die hadden we in een speciale vakantie portomonee gestopt. Maar laat nou ook uitgerekend mijn rijbewijs daar in zijn blijven zitten (want daar zit hij altijd in)..... en dat had ik wel nodig om de camper op te halen. SHIT!!!

We zijn aan de beurt en leggen de man uit dat we wel de internationale rijbewijzen hebben maar niet mijn originele. En als bestuurder en huurder heb ik die eigenlijk wel nodig. Gelukkig, ja echt gelukkig heeft Wanda haar rijbewijs wel meegenomen. Dat mag ook en zij moet daarvoor alleen samen met mij alles ondertekenen voor de verhuur. OEF!! Goed gegaan, man wat kneep ik 'm! Zul je zien, sta je daar met je speciale early bird duur betaald en krijg je je camper niet mee. Had trouwens helemaal in een Halma vakantie gepast.............!

Maar goed, we hebben hem toch meegekregen. Daarmee was alleen mijn grootste angst om aangehouden te worden, maar gelukkig zijn ze hier niet zo zeikerig en kneuterig als in Nederland. Ik heb mij netjes aan de regels en zeker aan de voorgeschreven snelheden gehouden om moeilijkheden te voorkomen. En da's gelukt. Zo, nu weten jullie het!!

Als we zitten te wachten krijgt mijn (Amerikaans/Mexicaanse) buurvrouw en -man lucht van het feit dat we ons koffiezetapparaat en toaster in de camper hebben laten staan. Op de laatste camping wilde niemand het omdat ze al voorzien waren. Ook goed, dan maar in de camper laten voor de volgende verhuurder. Heeft die mooi mazzel! Maar nee, deze dame en heer vragen mij het hemd van het lijf waar de spullen zijn. Aangezien onze camper al weggereden is weet ik dat ook niet. Echter blijven ze zeuren en ben ik blij dat onze taxi ineens verschijnt!

Op tijd arriveert dus de taxi naar LAX. Het is een erg nerveuze chauffeur want nadat we alles ingeladen hebben peert hij 'm er met een noodgang vandoor en doe niet anders dan op de snelweg gas geven - gas los - gas geven enz. Rijdt wel apart trouwens...... Maar we komen heelhuids aan en hij zet ons netjes af voor de Air Berlin (en aanverwante maatschappijen) terminal. Als fooi geef ik hem mijn laatste losse dollarbiljetten. Hoeft niet, maar ik doe het toch.

Alles naar binnen gesleept en de balie zoeken van Air Berlin. Die ligt binnen zichtafstand en is ook al geopend op 14.00 uur. We vliegen om 18.15 dus dat is mooi op tijd.

De volgende foto's zijn allemaal met de kleine camera genomen en dus iets minder van kwaliteit.

Op de luchthaven een karretje gehuurd voor 5 dollar (waarvan ik dacht dat het borg was... dus niet en daar kun je dan naar fluiten. Grrrr!). Daar de kleine tassen en onze kleindochter op geparkeerd, scheelt een hoop gesjouw:

De hal waar we binnen zijn gekomen:

Aangezien we erg vroeg zijn stel ik voor om toch wat te eten. Vooral Shannon kan in het vliegtuig niet echt de maaltijden eten vanwege Layla. Dus neemt ze hier een "plain salad" die veilig voor haar is. Weggespoeld met een grote Sprite (No refills!) krijgt ze die wel weg en stilt die de honger:

Rustig eten we ons McDrek ....eh McDonalds voer op en lopen rustig naar de douane. We hebben veel verhalen gehoord en gelezen maar ondanks dat het best druk was waren alle ambtenaren bijzonder rustig en goed gemutst. Vriendelijk werden we voorgelaten in de rij (het scheelt wel, zo'n baby) en naar de desbetreffende gangen geloodst. Na hier alles in een bak gelegd te hebben moet je door een bodyscan. We kunnen eigenlijk allemaal zo door behalve ik die de tas van Layla draagt. Dar zit water en melk in en dat wil de beste man even onderzoeken. Hij vraagt netjes of dat mag, en daarna moet de tas nog een keer door de röntgenapparatuur. Ook dat gaat verder goed en we lopen door naar gate 104 waar onze Air Berlin vogel al klaar staat:

Ik wil een ieder nog op de foto zetten maar U ziet; dat wilden ze niet....... Och, allemaal een beetje gespannen voor de vlucht:

En dan kunnen we boarden on 17.30. Het vliegtuig vertrekt om 18.10. Ook hier mogen gezinnen met baby eerst aan boord. Ha! Wij dus! Er loopt een vrouw voor ons met een verschrikkelijk huil- en schreeuwkindje.... ik zeg tegen Wanda: "ik hoop echt dat je daar niet naast zit want dan worden het moeilijke 11 uren vliegtijd". Gelukkig blijkt in het vliegtuig dat dat niet zo is. De dames zitten op dezelfde rij maar op de andere 2 van de 4 stoelen. Bij het inchecken heb ik gevraagd of er eventueel 2 stoelen zijn voor ons bij het raam. En dat hebben ze. Wij zitten een rij of 8 rechts achter de dames.

Op tijd stijgt het vliegtuig op. Al snel blijkt deze A300 van oudere datum te zijn als die op de heenreis die vrij nieuw was. Deze rammelt veel meer en heeft nog ouderwetse tv's aan boord (U weet wel, geen platte!).

We vliegen over LA weg richting Europa:

De route blijkt dit keer iets lager (niet over Ijsland en Groenland) en ook 3 kwartier korter. Dat ligt aan de jetstream waarin men vliegt verteld later de stewardess. Ook nu gaan we tot 11,5 kilometer hoog, toch wel spectaculair. Na een uur of 2 wordt het donker en blijken we boven een flinke onweersbui te vliegen. Het vliegtuig is onrustig en bonkt en schud aardig. Op een gegeven moment moeten de gordels aan vanwege turbulentie. Bah, dit vind ik niks, zeker niet als ik links kijk en de andere rij aan het raam voor mij op en neer zie gaan. Zo zwaait de Airbus. Slik...... Later zegt Shannon: "Ik dacht, nu storten we neer"! Gelukkig niet (anders kon ik dit verhaal niet typen) en blijt de turbulentie van redelijk korte duur. Wel vind ik (en ook anderen) dat de hele vlucht onrustiger is als de heenweg. Maar ook dat verteld men ons later heeft met die jetstream te maken. Ook weer meegemaakt zullen we maar zeggen!

De hele vlucht is toch wel erg lang, slapen lukt niet echt omdat je niet lekker kunt gaan zitten in die stoelen. Af en toe een hazenslaapje maar meer zit er niet in. Men houd wel bewust de luike dicht ondanks dat het na middernacht US tijd al weer licht begint te worden. Waarschijnlijk om je een soort "nacht" mee te geven die je anders gedeeltelijk mist.

Boven Nederland al weer, let op de uitstulping links door het gat in de wolken. Hier is de Airbus al bezig om aan te vliegen op Düsseldorf en heeft het zijn vlieghoogte al verlaten:

En we landen veilig. Wel drapeert Kilian naast mij nog even net voor de landing een zakje vol met wat voorheen in zijn maag zat..... De koffie van 2 uur geleden bij de broodmaaltijd is hem niet goed gevallen en dat komt er nu uit samen met die maaltijd. Gelukkig heb ik een deken over want anders had ook ik me kunnen verschonen..... Ik loop na de landing naar een van de stewardessen en vraag om wat spulletjes om het op te ruimen. Zijn deken verdwijnt linea-directa in een plastic tas en zal de wasserij waarschijnlijk niet halen... Ook al het andere stop ik daarin. We krijgen nog wat extra zakjes mee voor als het nog misgaat eventueel. Later blijkt dat nog van pas te komen.
Op het vliegveld halen we snel een broek uit zijn tas en trekt hij schoon spul aan. Dan verzamelen we alle spullen en tassen om daarna te vertrekken.

En onze kleindochter slaapt heerlijk boven op de kinderwagen geparkeerd. Ze is erg rustig geweest onderweg en heeft zich prima gehouden. Klasse toch?:

De airport heeft een skytrain die ons snel naar onze parkeergarage brengt. Waar stond de Mazda ook al weer eens...? Ah, op dek 3 zegt Kilian. Zo elder is hij gelukkig wel want daar is waar we onze auto terugvinden. Snel alle zooi er in, rek en kinderwagen er op en rijden maar. Maar... wat is er met de auto? Langzaam, shit, ik moet koppelen.... wat wen je snel aan die grote automatische bakbeesten. Ook valt het direct op hoe laag ik zit. En dan te bedenken dat ik dit type auto (sedan/hatchback) al een jaar of 20 - 25 rij....... Op de autobaan is het helemaal vreemd, normaal rij ik rustig 150 a 160 op de Duitse autobaan maar nu blijf ik automatisch op de 110 a 120 hangen. Raar he? Ach, het zal wel snel weer gewend zijn!

Oh ja, onze zoon drappeert wederom een deel van zijn maaginhoud in het reservezakje. Gelukkig dat we die gekregen hadden....!

Doodmoe arriveren we bij huis. Alle spul snel naar binnen en wat pizza's gehaald. Eerst eten (behalve Kilian, die ligt bijna direct te slapen op de bank). Ook wij hebben het moeilijk, maar daar moeten we even doorheen.

Morgen het laatste verslag als samenvatting van onze reis!

Greetz, fam Halma.

20 juli 2011

Hallo luitjes,

Wel, de laatste rijdag gaat vandaag in..... jammer he? Zo lang naar deze vakantie toegeleefd, en zo snel is het dan weer voorbij. Och, we hebben veel mooie dingen gezien, en de ruim 8500 foto's tot nu toe zullen zeker genoeg exemplaren bevatten om de vakantie mee samen te vatten in een album!

Vanmorgen dus in Bakersfield. Een prachtig en net RV park. Misschien scheelde het dat het behoorlijk nieuw was maar toch... Krijgt van ons een 10!:

Met het ontbijt toch weer wat leuks meegemaakt. Naast ons stond zo een halve touringcar als RV. Dat zijn die lui die er ook nog een personenauto van flink kaliber achter hebben hangen. Deze man deed dus het volgende; wij zitten lekker te eten en hij start die diesel en laat 't ding een minuut of 10 stationair draaien. Wel apart een boterham met diesel maar niet echt smaakvol! Na 10 minuten begint hij te rijden en ik zie de achterwielen van de personenauto stilstaan!!! Die stond nog op de handrem en hij had dus niks in de gaten. Nu had ik 'm lekker door kunnen laten rijden vanwege het feit dat hij ons lekker in de walm had gezet... maar dat doe je dus niet en ik ren er achteraan om hem opmerkzaam te maken over zijn "stommiteit". Ik heb hem dus 300 dollar bespaard maar er kan gelukkig nog een klein bedankje af.
Als hij weg is komt onze Amerikaanse overbuurman naar ons toe gelopen om mij te complimenteren dat ik de man gewaarschuwd heb. Daarna zegt hij:"eigenlijk heeft hij het niet verdiend na jullie zo in de dieselwalm gezet te hebben! Tegenwoordig met die moderne motoren hoef je niet meer warm te draaien". Oh, hoe gelijk hij heeft! We krijgen een prettige discussie over waar we vandaan komen en over de politiek. Ook hier hoor je negatieve geluiden over Obama en zijn vermeende besluiteloosheid. Maar toch vinden we veel overeenkomsten in onze beide thuislanden. Wie ooit tegen mij zegt dat Amerikanen onvriendelijk zijn krijgt van mij tegengas, want ik ben er nog niet veel van tegengekomen. allemaal net zo vriendelijk en hoffelijk. Zeker in openbare gelegenheden en supermarkten. Kunnen veel Nederlanders nog een voorbeeld aan nemen!
En; ik snap niet waar ze over klagen als je ziet waar ze mee op de campgrounds komen.... en als je vraagt hoeveel pesioen ze krijgen val ik helemaal stijl achter over. Ach, een mens klaagt graag......
Na het ontbijt ruimen we op en beginnen alvast wat in te pakken wat we zeker niet meer nodig hebben. Ik maak de bagageruimte alvast schoon, scheelt dat weer vanavond in Barstow. Heel veel haast hebben we niet, de verplaatsing vandaag zal zonder stoppen ongeveer 2 uur en een kwartier zijn bij ongeveer een kleine 200 kilometer.

Rond 10.30 uur rijden we weg van het park. Het weer is prima voor vandaag en de temperatuur is hoog. Ik schat ergens rond de 35 a 36 graden. Ik rij eerst Bakersfield in om nog wat plaatjes te schieten van .. ja, U weet inmiddels wel waarvan!. Daarna laat ik de tomtom de weg naar Barstow bepalen echter wel binnendoor en niet via de highway. We gaan dan ook richting Mojave (spreek uit Mo-ha-ve):

wel moeten er eerst nog een paar kleine dingetjes zoals water gehaald worden. We slaan verder niets meer in en proberen zo leeg mogelijk te zijn morgenvroeg. Dat scheelt in de kosten en het is altijd jammer goed spul weg te moeten gooien. Wat er evt over is geven we wel weg aan andere campinggasten die het hebben willen. Op het parkeerterrein van de Albertson's spot ik nog wel een echte typische Amerikaanse brandweerwagen. Tja, en die moet dan wel even op de foto:

Via de highway verlaten we dan ook snel Bakersfield. Een grote stad die zeker wel de moeite waard is:

Ik draai net buiten Bakersfield de highway af en ga binnendoor richting de Tehachapi mountains. Hier komen we langs een hele streep industrie net buiten de stad die langs de spoorlijn ligt:

Dan rijden we het buitengebied in en wordt hert steeds rustiger. De bergen zijn in de verte al te zien:

Zo heel rustig komen we in heuvelachtiger gebied. De typische kleuren en beplanting van deze omgeving is erg mooi:

Het nuttige (de verplaatsing naar Barstow) met het aangename (de treintjes....) verenigd komen we dit bord tegen op de highway. Dit wilde ik nog graag zien voordat we naar huis gaan:

Wat is dat dan zult U zeggen? Wel, het is een cirkel met spoor die over elkaar heen draait. De stijging is hier ongeveer 20 meter (77 feet). Het bijzondere hier aan is dat, als de trein de cirkel door is kop en staart van diezelfde trein over en/of onder elkaar door gaan. Op deze manier kon men op korte afstand een behoorlijke stijging overwinnen in de spoorlijn. Er zijn maar een paar punten in de wereld die deze constructie toegepast hebben, en dit is er 1 van.
We rijden over een smal bergweggetje er naar toe:

En daar is het dan; de Tehachapi Loop:

Troost U, ik kon 'm in het echt behoorlijk goed overzien. Er bij staan 2 " monumenten" die aangeven wat dit precies is. Eentje ervan met mij:

En de tekst; spreekt boekdelen denk ik:

We hebben het geluk er 2 treinen overheen te zien gaan vandaag.... de 1e als we er aan komen rijden (hij is dan al deels in de loop), de 2e ontglipt me bijna omdat je ze vanaf de rechterkant (Barstow) niet aan hoort komen. Net als ik de camera heb teruggelegd in de camper kondigt een hoorn de directe komst van een trein aan. Snel ren ik terug, grijp de camera weer van de stoel en ben net op tijd om de trein te filmen. Natuurlijk tot grote hilariteit van de familie! Maar goed, ik heb mijn moment gehad en kan met een gerust hart naar huis.We rijden dan ook door en weer terug het dal in over bochtige en steile smalle weggetjes:

Het dal is na ongeveer 10 kilometer bereikt, snel zoekt de tomtom de snelweg weer op:

Barstow is nog goed 100 mijl ver weg dus een goeie anderhalf uur hebben we nog wel te gaan:

Ook hier weer de lange uitgestrekte vlakke stukken:

Eigenlijk oervervelend om te rijden maar we houden ons bezig met het kijken en zoeken van allerlei items op en langs de weg. Zo heeft Kilian er een sport van gemaakt om de meest verschillende vrachtwagens te kieken die ik dan al aan zie komen voor mij op de weg. Verder is Amerika het land van de trailertrash en zie je veel woonwagens met een bult troep er omheen, ook daar hebben we een mooie zooi foto's van.
De uitgestrektheid van de highway's van Amerika.......!:

Net voor Barstow komen we over de Mojave river. Nou ja, rivier... het ding is kurkdroog en dor tegelijk:

Ik draai de snelweg af (die richting Las Vegas voert, maar daar waren we al) en pak een parallelweg aan de highway. Het ziet er typisch Californisch uit....:

En daar is de Koa, nu van de andere kant benaderd als de eerste dag:

De reservering had ik thuis al gedaan dus we kunnen zo naar onze plek. We installeren de camper snel en gaan koken, we zijn lekker vroeg vandaag dus dat geeft vanavond nog mooi tijd het e.e.a te doen voor ons vertrek morgenmiddag. het is overigens bloedheet hier, de teemperatuurmeter voor bij de receptie geeft maar liefst 42 graden aan.......

Jawel, de laatste warme maaltijd op Amerikaans grondgebied is een feit:

Normaal gesproken gaan we in onze vakantie's wel een keer of wat uit eten. gezien de koemelkallergie van Layla en het feit dat we daar al 2 keer problemen me hebben gehad deze vakantie besluiten we dus niet meer uit te gaan. We eten lekker hier en weten dan precies wat Shannon binnen krijgt. Doordat ze borstvoeding geeft kan het in ieder geval in het vliegtuig niet mis gaan. De maaltijd:

We genieten er lekker van. Het was mooi maar wel vermoeiend. Ons programma was best druk te noemen als je bedenkt dat we een zuigeling bij ons hadden. Die heeft zich prima gehouden met al dat rijden en gesleep met haar, dus daar hadden we het zeker niet voor hoeven te laten.

Morgen de laatste dag hier en het vertrek naar huis. Later!

Greetz, familie Halma.