woensdag 30 april 2014

Dag 28, rust.....

Vandaag was een rustige dag. uitgeslapen in het hotel aan de overkant, ingecheckt in het HolidayInn, tassen opnieuw ingepakt (lees effectiever), dutje gedaan vanmiddag en uit eten geweest.

Symbolisch is de dag zo verlopen:


Wat een schatje he?

Er zal na deze dag even geen update komen. We vertrekken morgen rond half 10, en komen vrijdagmorgen rond half 9 aan. Voordat we thuis zijn en alles een beetje op de rit hebben zal het vrijdagavond cq zaterdagmorgen worden.

Statistisch:
- met camper gereden: 3700 mijl, dat is 5950 km
- met auto gereden: zo'n 422 mijl, dat is 675 km

Samen is dat 6625 kilometer, en dat is wel te voelen. Ik ben moe van het rijden, en daarom vanmiddag niet meer gereden. Ik wilde nog wat foto's maken in Vernon en Wanda zou dan lekker in het hotel blijven, maar zoals al gezegd had ik er de fut niet meer voor om nog 100 mijl te rijden en daar bijna 3 uur voor nodig te hebben in de middagdrukte.

We hebben een prachtige 4 weken gehad en ontzettend veel gezien en meegemaakt. Het is mooi zo en een klein beetje heimwee hebben we wel. Het is goed zo en we willen ook wel weer graag naar huis. Alles weer rustig laten bezinken en nagenieten, de dagelijkse dingen weer oppakken zoals school (Layla) en werk (ik) en de dagelijkse dingen (Wanda). En natuurlijk missen we ook onze kinderen, ouders en zus plus familie alsmede onze vrienden en kennissen.

We zien elkaar hopelijk vrijdag. Laters!

dinsdag 29 april 2014

Dag 27, van Corona naar LA.

Zo, daar zijn we weer. Vanmorgen al op tijd wakker, de kleine meid was wat onrustig vannacht. Gisteren waarschijnlijk een kou gevat op dat grote schip. Ze is een paar keer wakker geweest dus wij ook, vanaf een uur of 1 tot 6 uur vanmorgen was ze rustig. 7 uur opgestaan, gedoucht en gaan ontbijten. Dat zat er bij en was niet verkeerd. We hebben geslapen in een best Western hotel/motel en de kwaliteit overall viel niet tegen.

Rond half 10 weggereden naar onze bestemming San Pedro waar de Iowa ligt. Wie ons 2011 blog gevolgd heeft weet dat we dat schip toen al gezien hebben alleen in de reservevloot. En die kun je alleen op afstand zien. Ze zat toen nog in de mottenballen, nu is ze al redelijk opgeknapt nadat ze eind 2011 naar San Pedro gebracht is en waar een grote groep van vrijwilligers hun best doen het schip toonbaar te maken en het grote publiek mee te kunnen laten genieten van een van de grootste klasse oorlogsschepen.

De motelkamer; we zijn bijna klaar om te vertrekken. Het lijkt ook net zo een kamer als in veel films:


Het was niet de duurste en zeker niet de slechtste:


Eerst rijden we naar Costa mesa waar ik een radio/mp3 speler voor de Edsel op ga pikken. We kunnen het pand niet vinden en vragen (naar later blijkt) aan de overkant de weg bij een bedrijf dat Porsches restaureert:


Het heet "Carparc usa llc". Als ik de weg vraag zegt de man:" je bent Nederlander he? Praat maar Nederlands". Ha, dat is gemakkelijker zo. Als hij voor mij het adres opzoekt praten we wat en vraagt hij mij waar ik woon. Als ik Aalten zeg kijkt hij mij aan en zegt: "daar komt mijn zakenpartner ook vandaan". He? Ik vraag wie het is en het blijkt Rob Langwerden te zijn, zoon van Langwerden garage en later eigenaar....... is de wereld klein of niet? Ik zeg hem dan ook: "toeval bestaat niet" en samen lachen we er om. Maar apart is het allemaal wel. "Ga maar kijken"  zegt hij en inderdaad staat 1 ruimte verder de naam "Langwerden Carparc" op de muur.

Ik neem afscheid en rij naar tegenover. Dat is een verzamelcomplex en uiteindelijk vinden we het winkeltje:


Maar we treffen er niemand.... ik bel hem en hij zal pas later in de middag aanwezig zijn. Oke, rijden we eerst naar de Iowa. Die ligt in Long Beach:


De boulevard, schijnt duur te zijn:


Via de Port of Los Angeles (man, wat is dat groot!) komen we over een brug, daarachter moeten we zijn:


Wat zien we? Justem, dat is ze:


Er is een grote parkeerplaats bij, en het is niet druk. Inmiddels 12 uur staan er maar enkele auto's:


En dat is ze: de BB-61 Iowa. Voor hen die gegevens willen; even op wikipedia kijken:



Ik heb veel foto's genomen die puur voor het nabouwen zijn. Ik heb er enkele uitgekozen van ons.
De granaten die het 40cm hoofdgeschut afschoot:


En de kruitzakken die erbij in gingen, 6 a 7 stuks. Ze zijn bijna zo groot als Layla:


In het schip, bij het embleem. onze kleine patriot, ze heeft zich wederom prima vermaakt:


Een model in 1:96, erg mooi:


En de Captain:


Als we weggaan wordt er nog even een serie foto's gemaakt door een over-enthousiaste vrijwilliger. Maar zeker erg aardig:


We rijden terug voor mijn Edsel muziekdoosje. Ik tref hem, we hebben nu telefonisch vooraf afgesproken. Ik blijf even, we praten wat en bij afrekenen krijg ik een speciaal boekje kado. "omdat je voor een dichte deur kwam". Ik apprecieer dat zeer en zeg dat ook. We nemen afscheid en we rijden weer naar het luchthaven hotel. Niet geboekt, en het zit vol.... we pakken die er tegenover en daar zitten we nu. La Quinta, en het is goed genoeg, duur ook trouwens. Och ja, da's de keus die we gemaakt hebben.
Het was trouwens druk:


De speler met kado:


Als we terug en ingecheckt zijn haal ik nog 2 grote subway broodjes, hamburgers hebben we genoeg gezien. Deze zijn lekker:


En dat vind Layla ook:


Zo, laatste dag morgen, veel gaan we niet doen. lekker uitslapen, koffers in/ompakken en vroeg er in voor overmorgen terug naar Nederland!

maandag 28 april 2014

Dag 26, San Diego, dan weer richting LA!

Hallo allemaal,

Natuurlijk eerst felicitatie's voor onze dochter Shannon die vandaag 22 is geworden! Van harte meid!

Vandaag blijven we in SD, in ieder geval de morgen en begin van de middag. We willen de Midway bezoeken, een zgn. aircraft carrier die hier als museum ligt. In 2011 wilden we dat ook al in San Franscisco waar de USS Hornet ligt. Dat lukte toen niet qua tijd, dus gaan we dat nu inhalen. We zijn toch hier ;)

Eerst het uitzicht vanaf de 22e etage van het hotel:


Een korte rit van enkele mijlen brengt ons bij de Midway. De parkeerplaats heeft maar 300 plekken, maar we zijn vroeg en er is nog plek zat. Snel een kaartje kopen!:


En naar binnen:


Ik heb veel foto's genomen maar laat er enkele zien. Eerst het hangardek dat gigantisch is:


En het vliegdek; dat is nog groter en heeft een collectie vliegtuigen en helikopters opgesteld staan voor permanente expositie. Erg mooi:


Layla vermaakt zich opperbest en probeert alles uit wat er uit te proberen valt:


Zelfs in enkele cockpits wil ze in:




Een jong pilootje in de dop? Wie zal het zeggen....... ze heeft zich prima vermaakt, en wij ook. 
Na een hapje eten:


 En ruim 4 uur rondlopen zijn we richting Corona gereden waar we een hotel/motelkamer hebben:


Morgen weer meer, we naderen het einde van de vakantie!

zondag 27 april 2014

Dag 25, San Diego.

Goeiedag allemaal,

Vandaag zijn we in San Diego. De nacht was onrustig met veel lawaai in het hotel. Geen goede keuze maar goed, dat is vooraf altijd moeilijk te bepalen.
Vandaag zijn we in SD gebleven, dat hotel heb ik vanmorgen geboekt. Erg mooi, maar steeds weer met kosten die niemand op de site zet. parkeerkosten, internet, etc. Maar goed, wel een mooie kamer, een suite met tv op slaap- en woonkamer.

Vanmorgen eerst uitgecheckt, en daarna downtown SD gereden. Het was erg druk, naar later bleek werd er " Earth Day"  gehouden, een jaarlijks evenement dat als thema de aarde heeft. Dus veel zweverij, Hare  krishna, standjes met activisten maar ook milieuzaken en bedrijven. Kortom, best gezellig:


Nadat we met veel moeite een parkeerplekje verderop hadden gevonden omdat alles dichtbij bomvol stond zijn we Balboa Park ingelopen. Erg mooie architectuur en prachtige beplanting:

Ons doel voor vanmiddag; het San Diego Model Railroad museum. Al jaren een droom van mij om hier een keer te mogen komen, zij hebben een van de mooiste modelbanen wereldwijd die praktisch op schaal 1:87 nagebouwd is: Tehachapi Loop. Die gaan we dus bezoeken, zij hebben nog wat andere modelbanen maar die vielen achteraf wat tegen.
De ingang, het ligt samen met wat andere dingen in 1 gebouw. Zij zitten in de kelder:



Na betaling van 2 keer 8 dollar mogen we naar binnen. Layla is direct gecharmeerd van de 3-rail modelbaan die typisch Amerikaans is. het is schaal 0, dat is schaal 1:48. Het doet allemaal wat speelgoed-achtig aan en dat is precies wat de kleine kids mooi vinden.  Ze is er dan ook amper weg te slaan:


Er zijn ook nog andere modelbanen waaronder deze in H0 (1:87):


Maar ook een in schaal N, dat is 1:160. Die modelbaan is in een soort rijtuig-achtige sfeer gebouwd:


Opa niet, die is verrukt van de erg mooie Tehachapi modelbaan. Bij het rondlopen bemerk ik dat het gedeelte van de "loop" dicht zit.


Bij navraag blijkt dat ze maar met 2'en zijn en geen overzicht kunnen houden als ze dat deel los doen. maar ik krijg het aanbod om even mee te lopen als ik uitleg dat ik een lange reis gemaakt heb om dit te mogen zien. Ik krijg dan ook een snelle privé-rondleiding van dat deel, en daar ben ik erg blij mee toch?
De baan bij binnenkomst:




En het "prive-stuk", de loop zelf:




Wel jammer dat er zo weinig leden zijn, maar het is zondag en misschien is dat de oorzaak. Ik weet het niet en zal het ook nooit weten. Belangrijkste is dat ik genoten heb en een wens in vervulling heb kunnen laten gaan.
Natuurlijk nog een foto als bewijs dat ik er echt geweest ben:


We lopen nog een tijdje rond en ik maak veel foto's. Hierbij enkele:



Als we eruit lopen is het net 2 uur s'middags. We besluiten nog verder het park in te lopen, er is tenslotte zat te doen. Verderop ligt het air en space museum, ik stel voor om daar naartoe te gaan. Da's goed, en we gaan er binnen. De ingang wordt geflankeerd door 2 grote vliegtuigen waarvan de rechtse een SR-71 Blackbird is:


Binnen betalen we de entree, en lopen direct tegen diverse mooie dingen aan zoals deze Ball X1 die destijds het eerste vliegtuig was dat met Chuck Yeager achter de stuurknuppel door de geluidsbarrière ging:


Er is ook een speciale "Rippley's believe it or not" tentoonstelling, over feiten en fabels. Zo staat er een mooie Ferrari, maar dan wel van hout:


En een reusachtige pop replica van de grootste mens die ooit geleeft heeft, Robert Wadlow. Die was 2,72 meter lang, woog 199 kg en stierf  op 22-jarige leeftijd aan zijn ziekte Hyperplasia. 
De figuur zit, en staande naast hem ben ik klein.... en ik ben met mijn 1,95 meter niet echt klein:


Zijn schoenmaat is reusachtig, kijk maar. 


Maar af en toe beweegt de figuur.... en als we er voorlangs lopen verheft deze zich ineens en gaat staan! Man, wat een lengte, nu voel ik mij klein!:


We gaan verder, het museum bevat een fabtastische collectie vliegtuigen en van alles daarom heen. Zo staat er een GeeBee R-1, een vliegtuig dat voor airraces werd gebruikt en levensgevaarlijk was:


Maar ook een F-4 Phantom die op vliegdekschepen werd gebruikt:


Er is een kinderhoek waar ze kunnen experimenteren met diverse dingen. En daar staat ook deze trapskelter, en dat leverde toch koddige plaatjes op. "Stijgen we al op"?:



Een prachtige P-51 mustang:


En een hele mooie Blue Angel F-18. De BA zijn een demoteam uit de Verenigde Staten. Zo dichtbij ga ik nooit meer komen!:


En dan zit de dag er op. We lopen door alle drukte naar de auto:


Aan de rand van het park staat deze mooie oude boom, geplant in 1915. Mooi he?:


Aan de rand van het park staat dit gebouw, het War Memorial Building. Het zit echter dicht jammer genoeg, had even willen kijken:


En ik neem nog even een foto van de mooie laagstaande zon in combinatie met de steile helling waar onze auto staat:


Het is mooi geweest, we checken in, halen wat te eten (Mexicaans, een zak vol voor 24 dollar.....) en dat is het.  Morgen weer een dag, dan gaan we naar de haven van San Diego.